Zorg dat je dromen groter zijn dan je angsten! - 2015

Vandaag is het zover, de start van de bezoeken aan de sociale projecten van Solid onder de naam Dia. We krijgen het typische Peruviaanse warme onthaal; lees iedereen kussen en een knuffel geven.

Zorg dat je dromen groter zijn dan je angsten  
Iets wat verlegen staat een tienermeisje van 15 jaar oud ons te woord. Vol trots laat ze ons de plek zien waar ze leeft en woont. Ze verblijven met 8 meisjes, sommige met hun kinderen en sommige alleen, op het terrein van Dia. Deze meisjes krijgen dag en nacht begeleiding. De reden dat ze verblijven bij Dia is heftig. Zij zijn thuis door hun vader of door hun vriend misbruikt en vaak door hun familie verstoten of door de vriend verlaten. Bij Dia krijgen ze alle hulp en begeleiding die ze nodig hebben om hun leven, voor zo ver mogelijk, weer op de rit te krijgen. Zo wordt er psychologische begeleiding gegeven via individuele sessies rond misbruik en geweld. Daarnaast werken de psychologen ook individueel en via groepsessies rond thema’s zoals assertiviteit, trots zijn en zelfontplooing. Deze meisjes krijgen ook onderwijs, niet enkele lezen en schrijven maar ook rond het organiseren van huishoudelijke taken. Daarnaast is er ook aandacht voor lichamelijke ontwikkeling via sport en spel. Een laatste maar zeker zo belangrijke missie van Dia is om de meisjes te leren een financieel inkomen te krijgen. Dit door hen in te zetten in Manta (lokale breiatelier van Solid Peru). Een slogan op de muur vat het hele project mooi samen: je moet zorgen dat je dromen groter zijn dan je angsten. Dat is wat Dia probeert te doen, deze meisjes weer hoop in de toekomst geven.

Truien, sjaals, handschoenen mutsen in overvloed
Een breiatelier. Je stelt je er een heleboel bij voor.. maar toch blijkt het zo anders dan je had verwacht. Vandaag zagen we 180 dames zittend op een stoel, verdeeld in een paar rijen, onder een golfplaten afdak hard aan het werk. Ze breien prachtige alpaca wollen truien, sjaals, handschoenen, mutsen met de hand en met de machine. In een hoekje buiten in de schaduw werken ook een paar breidames. Ze zitten soms liever buiten op de grond in de schaduw dan binnen op een stoel. Met dit werk verdienen ze een mooi inkomen waarvan ze hun gezin kunnen onderhouden. Dit inkomen is flexibel en is gebaseerd op het aantal producten dat zij per maand produceren. De breimoeders hebben dus de vrijheid om  een aantal uurtjes te komen werken of de hele dag, afhankelijk van de situatie thuis.

Zowel de breidames als de tienermoeders kunnen hun kinderen (van 6 maanden tot 5 jaar) op het terrein van Dia onder brengen in het kinderdagverblijf  of op de basisschool zodat de moeders de kinderen altijd dichtbij kunnen houden. De meeste moeders gaan 3 maanden na de bevalling weer aan het werk. De kindjes zijn enorm nieuwsgierig, giechelend zijn zij onze mannen aan het bewonderen, houden van een knuffel en zijn gefascineerd door de camera van Brian. Het terrein is een vrolijke boel, overal spelen kinderen, er wordt gezongen door de schoolkindjes, op de crèche wordt geknutseld, de muren zijn versierd met zelfgemaakte spreuken, de breimoeders spelen nog een potje volleybal na het werk. Kortom, een hele fijne warme plek voor de vrouwen en kinderen om te werken en bij elkaar te komen.

Op bezoek bij Esmeralda  (Emma)
In de middag mochten wij mee op huisbezoek bij Esmeralda, een meisje van 15 jaar met een zoon van 2 maanden. Van de vader had ze al 3 maanden niet meer gehoord, nog kreeg ze financiële steun. De thuisbegeleiding vandaag ging rond emoties: boosheid, angst, verdriet en verwondering. Mooi hoe de sociaal begeleidster dit onder de aandacht bracht met cases en ons ook betrok door steeds voorbeelden te vragen die ze dan voorlegde aan het meisje. Een speciaal en pakkend moment bij het vertrek was toen er werd gevraagd om peetvader te worden van haar zoontje. Het duurde wel even voor we door hadden wat ze juist bedoelde. Omdat ik niet positief reageerde vroeg ze hetzelfde aan mijn medebezoeker Marjella om peetmoeder te worden van haar kindje.  

Op bezoek bij ‘mama’  (Manta)
Manta het werkproject in functie van de breidames heeft ook nog een kleiner zusje, Mama Cuna genaamd. Mama Cuna is een sociaal project die breidames hulp en begeleiding bieden waar nodig. Deze problemen kunnen gaan van echtelijke conflicten, financiële problemen tot problemen met de gezondheid. Vandaag hebben we in beperkte groep een “mama”, zo noemen ze de breidames hier, mogen bezoeken. Haar huis was een uurtje wandelen , klimmen van Ayacucho centrum vandaan. De locatie was gesitueerd in een armere wijk. Wij als Westerlingen kunnen echt niet geloven dat deze mensen in dergelijke omstandigheden kunnen leven. Ze zijn daarom niet ongelukkig. Het huisje kan je vergelijken met een 2 meter op 2 meter kamer en een klein stukje dorre grond omheind met een blikken hek. Het hele gezin woont hier. Ze hebben zelfs geen stromend water. De breimama deed haar verhaal over hoe ze de eindjes aan elkaar knoopt. Wij vertelden ook wie wij waren en wat we deden in België. Wat het me meest aangreep was haar gezondheid. Ze was ziek en had geen geld om naar het ziekenhuis te gaan. Het geld ging integraal naar levensmiddelen en de afbetaling van een lening. Nadat hun lening was afbetaald zou ze overwegen om naar het ziekenhuis te gaan. Een verplichte ziekteverzekering zoals wij die hebben in België en Nederland kennen ze hier niet. Zo waren er nog zo veel oneerlijke zaken die deze mensen treffen die het hen zeker niet makkelijker maakt. Corruptie, loze overheidsbeloften zijn er enkele van. Eén ding hebben we zeker ervaren als ambassadeur. Deze mensen zijn niet ongelukkig… Ze zijn sterk en zetten door!