Liefde en terreur - 2015

Na de verplichte cocathee in de ochtend zijn we er weer klaar voor (cocathee helpt je om de hoogteziekte te overwinnen, Ayacucho is immers gelegen op 2650 m hoogte). Met de bus vertrekken we naar Wayta, de rozenkwekerij van Solid.  De rit ernaar toets niet zo spectaculair. Het landschap lijkt een beetje op de Spaanse Siërra Nevada. Aangekomen worden we rondgeleid door de gepassioneerde Jose, de verantwoordelijke van het project. De rozenkwekerij kweekt 350.000 rozen per jaar in de kleuren geel, roze, wit en uiteraard rood. In Peru worden van oudsher rozen gedragen door de vrijgezelle dames op hun hoedje. En het is een heel populair product om cadeau te geven.

Wayta: Een uniek bedrijf
Voorheen werden vrijwel alle rozen geïmporteerd uit Ecuador. In Peru zelf worden in drie regio’s rozen gekweekt (van de 24 regio’s in Peru). Voor de rozenkwekerij is gekozen om enerzijds een ecologische footprint te kunnen achterlaten in de regio door in Peru zelf rozen te kweken in plaats van te importeren uit Ecuador. Anderzijds is het project opgezet om werkgelegenheid te creëren in de regio. Voor het product rozen is gekozen om te voorkomen dat Solid met haar project gaat concurreren met bestaande bedrijven. Wayta is namelijk de eerste rozenkwekerij in Ayacucho.

De methode om de rozen te kweken is uniek in Ayacucho. Er is een kas gebouwd en de rozen worden geïrrigeerd via een bassin waar regenwater wordt opgevangen. In de Ayacucho regio volgen verschillende boeren het voorbeeld van de Wayta kwekerij door ook kassen te bouwen voor hun eigen producten. Na de uitleg mogen we meehelpen in de ‘rozentuin’, door de hoogte en de zon moeten de rozen worden beschermd tegen het verbranden. Dit gebeurd door ze af te dekken met een bruin zakje dat over de rozenknop wordt gezet.

Op de terugweg brengen we nog even een bezoek aan Renova. Ook hier weer valt de dubbele inzet op. Enerzijds goede producten verkopen aan landbouwers zoals irrigratiesystemen, bemesting (biologisch en milieu vriendelijk) maar anderzijds ook uitleg geven over landbouw en naar de meest afgelegen gebieden trekken om de mensen te informeren. Informatie rond gewaswisseling maar ook economisch interessant maken van hun productie door uit te leggen dat men niet enkel voor eigen consumptie moet produceren maar ook voor de verkoop op de markt.

De locale producten zijn wij direct gaan proeven op de lokale markt en lekker gegeten op het pleintje. Een ware attractie voor de omzittenden, 12 gringo's op een rij.

Het Lichtend Pad
In de namiddag staat er een bezoek op het programma van ‘la musea de memoria’. Hier wordt ons de geschiedenis verteld van het Lichtend Pad. Een zeer wrede marxistische beweging die verantwoordelijk is voor het vermoorden van 69.000 Peruvianen. 50% hiervan komt uit de regio Ayacucho. Zeer leerzaam maar de wrede praktijken die zowel de marxisten als het leger erop nahielden om de bevolking te onderdrukken, zijn ook zeer ontluisterend. Het Lichtend Pad is actief geweest tot 2012. Meerdere generaties Peruanen in Ayacucho hebben de terreur van dichtbij meegemaakt. Iedereen werd er stil van. Mooi hoe de mama’s het verhaal levend houden om de gruwelijkheden uit die tijd onder de aandacht te blijven houden. Nog steeds zetten zij zich in om te zoeken naar de lichamen van hun overledenen. De organisatie achter het museum was al tijdens het Lichtend Pad actief met demonstraties tegen het geweld. Ook zetten zij zich in voor gerechtigheid. In de praktijk zijn er maar weinig mensen die deze gruwelijkheden hebben begaan berecht.

Zelfstandig wonen en dromen
’s Avonds is er nog een bezoek gepland aan Indepencion, het deel begeleid zelfstandig wonen dat ook onder Dia valt. Het was een unieke ervaring. Eerst kregen we uitleg over de werkwijze en het opzet van het project. Doel is dat de meisjes zich zo sterk ontwikkelen binnen 2 jaar tijd, dat ze nadien zelfstandig verder kunnen. De sociale werkster woont bij de meisjes in huis, er wordt samen gegeten, voorlichting gegeven en gesprekken gevoerd over verliefdheid, seksualiteit en opvoeding. Een deel van de meisjes dromen van het oprichten van een eigen zaak zoals een naaiatelier en een meisje verkoopt haar eigen chocolaatjes in winkels in Ayacucho en heeft inmiddels 2000 sol gespaard. In het tweede huis worden we getrakteerd op de rijke cultuur van Peru. De meisjes van 15 tot 18 jaar oud zingen traditionele Peruaanse liedjes in het Quechua en wordt de karaokeset aangesloten. En uiteraard doen de ‘gringo’s’ goed mee. Er vloeien wat tranen bij de meisjes bij het afscheid. Ondanks de vrolijke sfeer, zijn dit hele jonge meisjes die al veel hebben meegemaakt. Een enkeling heeft nog contact met hun familie, maar de meeste meisjes zien hun familie niet of nauwelijks.