Koeien op el campo

Vandaag staat Avelac, een melkveebedrijf, op het programma. Tussen de bergen en vlaktes ver weg van Ayacucho leven de koeien op 3.700 meter een prachtig leven. Avelac is ondersteund door Solid en fungeert als modelboerderij en opleidingsinstituut. Avelac heeft op dit moment 120 koeien waarvan er 56 melk produceren. Twee keer per dag worden de koeien gemolken in een technisch vooruitstrevende stal.  Op het land behorende bij Avelac wordt oa haver verbouwd om de koeien te kunnen voeden. De omstandigheden zijn niet altijd even makkelijk. De hoogte heeft voor en nadelen. Er is op 3.700 meter wat gemakkelijker water te verkrijgen, maar de koeien krijgen op deze hoogte minder zuurstof waardoor ze minder melk produceren. Ook is het zo dat op deze hoogte meer vlakker land te vinden is, wat goed is voor de koeien en in lager geleden gebieden is de concurrentie te hoog en de ruimte beperkt. Nadat de koeien de hele dag in de wei hebben gestaan worden ze binnen gehaald, aan ons de taak om te helpen met melken. Met name het voeden van de kalfjes was super.  

Bezoek aan de kaasfabriek van Montefino
De kaasfabriek van Montefino is een spin-of van Avelac. In de fabriek wordt de melk van de koeien verwerkt tot kaas. Het idee is, net als bij de andere economische initiatieven, om geen concurrentie te zijn voor plaatselijke ondernemers. Daardoor worden er in Montefino kazen geproduceerd die niet gekend zijn in Ayacucho; Emmentaler, Gouda, parmezaanse kaas, mozzarella en 2 Zwitserse kazen. De ingenieur van de fabriek heeft hiervoor opleiding gekregen van o.a. een Belgische kaasmaker. Daarnaast mogen plaatselijke boeren de infrastructuur gebruiken om de lokale "Keko fresco" te maken. Na de rondleiding kregen we als kaasspecialisten een proeverij waar we opmerkingen of advies mochten geven over de kazen. En als afsluiter een fotomoment met echte Nederlandse fotomodellen.

Outdoorphotography in de Andes

Enkele dagen geleden hadden Ben (Filmmaker) en ikzelf (Brian de fotograaf) het idee om nog eens op hoogte te gaan. We hadden graag nog wat footage gemaakt op film en fotografisch vlak. Na wat overleg zag het hele team het zitten om op hoogte te slapen na het werkbezoek bij Avalac. De bedoeling was om het gezellig te maken met een kampvuur en sommigen onder ons speelden met het idee om onder de sterrenhemel te slapen.

Wanneer het gouden uur aanbrak zagen we iets wondermooi gebeuren. We werden getuige van een onweer die losbrak hoog boven de Andes, terwijl het strijklicht de lucht een vanillaflavour gaf. Een prachtig tafereel die anderen uit de groep ook aantrok. Het was een gelukzalig gevoel om dit met de mede-ambassadeurs te kunnen delen. Dit is wat Ben en ik doen…

Het onweer escaleerde weliswaar. We schreven met het licht tot de druppels van de zwarte wolken onze toestellen raakten. Het werd tijd om hem te smeren. Het werd te skechy… Ondertussen waren we overtuigd dat ons kampvuur niet voor deze reis zou zijn. Er werd in het team ook beslist om terug naar de bewoonde wereld te gaan. Veiligheid eerst! Vooraleer we vertrokken maakten we nog eventjes tijd om te socializen met de mensen van Avalac met een natje en een droogje. In de kookhut waar we vertoefden werd de chauffeur nog gebrieft. Ondertussen ging Ben opnieuw een kijkje nemen buiten om te zien hoe het weer evolueerde. Dertig seconden later riep hij me naar buiten. “Check de sky!” Een deel van de Melkweg was zichtbaar en de weergoden waren gekalmeerd. We sloten onze avond af met een nachtsessie long-exposure om dan met een gevoel van voldoening Ayacucho te bereiken. Graag bedank ik ook het team die openstond om de ideeën van de cameraman en fotograaf te helpen verwezenlijken. We weten dat we soms pushy zijn ;-)