Steven, Joke en Mike in Nunuhuayccu

13 oktober 2012 - Ayacucho, Peru

 

Onder sympathieke begeleiding van Makipura-medewerker Mike, arriveren we (Joke, Mike, 2 Solid-instructeurs en mezelf) na een hobbelige rit van zo'n drietal uur bij ons gastgezin van onze inleef-tweedaagse. 

Beeld je in: een boerderij op 500 m van een dorpje dat niet meer dan 200 inwoners herbergt, een erf met drie kleine hutjes in adobe, een keukentje in hetzelfde bouwmateriaal, een open koeienstal die onderdak biedt aan 5 koeien en een handvol kalveren, een varken dat buiten eet en slaapt en vooral snurkt, een kleine serre met plastiek dak waar we zullen spitten en planten, een afsluiting waar 's nachts de vijftig schapen elkaar verwarmen, een desolaat en droog landschap waar eucalyptusbomen wortel schieten om na een kort leven gekapt te worden (lokale huizen en stallen dienen gestut door houten balken), luidruchtige doch schuwe honden die schijnbaar al vaak een schop onder hun kont hebben gekregen, verder kippen die zelfs op deze zuurstofarme hoogte (3700m) nog dagelijks een vers ei uit hun schrale lijf weten te persen, katten die de muizen decimeren, een tuintje met bakken naar waar honderden bijen iedere dag hun nectar afleveren, dagen die begrensd worden door de schaduw van de zon. 

Op het programma: kennis maken met Don Walter (de man des huizen) en zijn vrouw Reyna, koeien  melken, bomen hakken om een voederbak in mekaar te timmeren, effe uitblazen wat nodig blijkt in deze hoge atmosfeer, kaas (kachipa) maken van de verse melk, honing uit de bakken schrapen, proeven van dit vloeibare goud, naar het dorp om er in het gemeenschapshuis naar de animatiefilm de Smurfen (los pitoufos) te kijken (een ideetje van reisbegeleidster Karlien om de link met België aan te tonen), eerst een korte speech houden (hier komen niet veel gringo's, we worden dan ook als koningen ontvangen), schapen hoeden, pannenkoeken bakken, genieten van de gastvrijheid, verhalen uitwisselen, beseffen dat dit een unieke ervaring is, dankbaar zijn voor alles wat deze tweedaagse heeft geboden.

Steven, Joke en Mike

1 Reactie

  1. Liliane:
    14 oktober 2012
    Een kort maar krachtig verslag!
    Als je het zelf eens hebt meegemaakt, al is het dan slechts gedurende 2 dagen, besef je al een klein beetje wat het voor deze mensen moet betekenen om op 3700m hoogte te overleven in dergelijke omstandigheden.
    Ik vind het heel bijzonder dat jullie dit als Ayacucho-Ambassadeurs mogen ervaren; iets om terecht dankbaar voor te zijn!
    Groetjes en een goede terugreis!