Christa, Marijke, Greet en Karlien twee dagen in Viru Viru

Iedereen was vroeg uit de veren want om 6.30 uur moesten we paraat staan voor onze tweedaagse expeditie. Een aantal van ons vindt het behoorlijk spannend; hoe zullen we gaan slapen, wat krijgen we te eten en zullen we het niet koud krijgen zo hoog in de bergen? Of erger nog; zit er ongedierte?! We werden opgedeeld in drie groepjes, elk met een verschillende lokatie en opdracht. Het is alsof we in een film figureren; elk groepje vertrekt met een eigen pick-up naar de bestemming. Ze wensen elkaar een goede reis. Zouden nu de eerste diaree-slachtoffers vallen?

Ons groepje, Karlien, Greet, Marijke en Christa kreeg als bestemming Viru Viru, een dorpje in de buurt van de stad Huanta. Daar gingen we twee dagen en twee nachten doorbrengen bij een gezin met 5 kinderen tussen de 4 en 15 jaar. Zoveel kinderen belooft veel gezelligheid! 

Na een autorit van een uur en nog een stukje lopen arriveren we bij ons gastgezin. De mama des huizes en de kinderen geven ons een warm welkom. Marisol, het dochtertje van 4, bleek direct een perfect fotomodel. 'Mira mira mira!', riep ze steeds opgetogen. Ze genoot duidelijk van de aandacht. We zijn opgetogen over hoeveel groen we om ons heen zien. Ha, even geen koeienvlaaien en vieze drek! Dit is duidelijk vruchtbaar gebied. De boerderij is een klein tuinbouwbedrijf waar ze groenten kweken voor de markt: sla, rode biet, bonen, spinazie, wortels, kolen, kruiden en nog meer. Ze hebben ook tara en palta (avocado) bomen en ook heel wat tuna (cactusfruit). Daarnaast zijn er een paar koeien en varkentjes die vetgemest worden voor de verkoop.

Mama Victoria schakelt ons meteen in om rode bieten te oogsten. De bietjes worden netjes gewassen in het riviertje en samengebonden in bundeltjes om afgehaald te worden tegen de middag door een opkoper. Er werd nog snel een kip geslacht voor ons middagmaal, een typische "caldo", een soort waterzooi met groentjes, aardappelen, pasta en ook stukjes gember wat het een heel speciale smaak geeft. De vegetariërs werden verwend met een gemengde sla van rode bietjes met uitjes, maïs en overheerlijke avocado's uit eigen tuin. Bij alles komt er in Peru verse limoen en "aguita" een soort zelfgemaakte limonade van gekookt water met een smaakje (o.a. donkere maïs of fruit).

Terwijl de soep staat te pruttelen op een vuurtje in de patio snijden we nog alfalfa (groenvoer) voor het vee.

Als taak voor de namiddag  werd de keuken aangepakt.

De cocina mejorada is één van de verbeteringen van het project "gezond wonen" van Solid Peru, zoals we de vorige dagen reeds gezien hebben. Hier, bij onze gastfamilie werd het niet-gebruikte fornuis in de keuken compleet afgebroken en herbouwd met adobe stenen als basis en bakstenen bovenop om de warmte vast te houden. Hiermee hebben ze meteen centrale verwarming in de keuken. Er was reeds een cementen kookplaat gemaakt met 3 openingen op het formaat van de kookpotten. Alles werd mooi afgedicht met mortel om te vermijden dat er nog rook zou ontsnappen in de keuken en daarna werd alles netjes afgewerkt met pleister. Iedereen van de familie droeg letterlijk zonder te mokken zijn of haar steentje bij, van de kleine Marisol (4 jaar) tot Sandra (15 jaar). De drie jongens sleepten stenen en zand aan; er werd met man en macht gewerkt om alles tegen de avond klaar te krijgen en het fornuis kon zowaar 's avonds meteen in gebruik genomen door een stralende mama Victoria. De trotse echtgenoot Serafin werkte de keuken nog af met een "kast", in feite twee rijen adobe stenen met een paar planken om de potten en pannen netjes te stapelen. Opdracht volbracht, iedereen moe en tevreden met de kippen naar bed. 

We sliepen in de stal met open ramen onder bewaking van vier blaffende honden en kregen 's nachts zelf een kikker op bezoek. Gelukkig bleken onze Ayacucho-slaapzakken warm genoeg. Helaas kregen we weinig nachtrust door de iets te waakse honden en het extra gesnurk van Christa. Om 6 uur 's morgens waren we geradbraakt maar toch vol goede moed terug van de partij voor onze nieuwe dagtaak. Het ontbijt bleek havermoutpap met chocoladesmaak en daarna konden we ons eigen toetje uit cactussen plukken; cactusfruit. Dit was een vrij stekelige bedoening die wel wat handigheid vereiste; met een lange stok met een vorkachtig uiteinde de vruchten van de metershoge cactussen wippen. Ondanks goede instructies van onze gastvrouw eindigde dit toch met wat stekels in de vingers. De vruchten smaken heerlijk; lekker zoet, een mengeling van meloen en peer, weer een nieuwe ontdekking.

Volgend punt op ons programma was koriander oogsten. Dat bleek een fikse klus, zeker in de hitte. Er waren 200 bundels besteld;  we werkten opnieuw allemaal samen van klein tot groot in de brandende zon en onder de overvliegende papegaaien, blij als er af en toe een boom stond met een beetje schaduw. Onvoorstelbaar dat er bij ons een kleuter van vier met een groot mes plantjes zou uitstekken, maar in Peru dagelijkse kost blijkbaar.

Opnieuw werd er met veel zorg een lekkere salade van rode biet, wortelen en erwtjes gecombineerd met rijst en bonen voor ons klaargemaakt en dan een welverdiende siësta. Van slapen kwam er echter niet veel terecht want de kinderen vinden vier "gringa's" een echte attractie.

Het namiddagprogramma was vrij rustig want er was voetbal op TV… Bolivia tegen Peru! Vermits er bij ons gastgezin geen elektriciteit is betekende dit stappen naar de dichtstbijzijnde tv aangesloten op een generator. De wedstrijd eindigde op 1-1 tot grote opluchting van de Peruaanse toeschouwers omdat ze met deze uitslag in de running blijven.

Om de dag af te ronden wandelden we nog even tot aan de rio (de rivier). Daar kon je de destructieve kracht van het water zien. Bij hevige regenval wordt de rivier een kolkende stroom. Zo werd vorig jaar een gans perceel met 40 tarabomen weggespoeld.

Solidmedewerkster Loida die ons vergezelde gaf 's avonds met haar laptop nog een presentatie voor het hele gezin over hoe ze liefdevol met elkaar kunnen omgaan; o.a. niet schelden, tijd voor elkaar nemen en elkaar af en toe een knuffel geven. Heel ontroerend om te zien hoe Loida alle leden van het gezin bij de workshop betrekt. Ze stelt de kinderen veel vragen en papa leest de teksten van de Powerpoint hardop voor. De workshop komt op ons een beetje betuttelend over door de kinderlijke illustraties en de manier van praten, maar aangezien de ouders vrijwel niet naar school zijn geweest is deze eenvoudige insteek de beste. In de met kaarslicht verlichte keuken eindigen we de workshop met een groepsknuffel. Erg bijzonder dat we bij zo'n intiem gebeuren aanwezig mochten zijn! In de slaapstal blaasden we onze kaarsjes ook uit en zo eindigde ons mooie verblijf in Viru Viru.