Een boerderij in Llachoccmayo

Vroeg uit de veren van bedden zonder veren. Met busje, vier Nederlanders, zeven Belgen en één autochtone jonge wat onbezonnen chauffeur, de stilaan tot volle leven komende stad uit, slingerend en fors omhoog een Andes-col over. Op weg naar de soliede Solid-hoeve annex melkveebedrijf in het bucolisch gelegen Llachoccmayo. Het ene imposante Andes-panorama na het andere, we genieten van dit kosteloze visueel genot en zijn gelukkig omdat we dit overdadig geschenk uit de hemel mogen beleven. Na een rit van een goeie twee uur komen we in onze Ponderosa aan, Bonanza uit de Golden Sixties herleeft, we voelen ons heel even de familie Cartwright. 

Maar geen romantisch gedoe, meteen aan de slag dus, in drie groepen die voor en na het middageten totaal uiteenlopende bezigheden uit hun mouw schudden als daar zijn: melkinstallatie reinigen, schrikdraad herstellen, mest over de weide verspreiden, stenen verwijderen waar nadien moet worden geploegd, ingemaakt gras samen met moeder Delia-met-de-gitzwarte-vlechten, haar dochtertje Britney-Pilar en de uit de Ilias naar de Andes overgewaaide Hector in grote witte zakken stoppen op weg naar de hongerige koeienmonden. Haar-vlecht-mama Delia scandeert zacht bevelend en zonder ophouden 'Niete niete', gewoon om ons in het ritme te houden. En het gras in de zakken fors aan te duwen.

Kleine Pilar met de Zuid-Amerikaanse Britney Spears-allure zorgt voor de nodige jeugdige ambiance, ze is zeven maar ze beschikt al over een flink vrouwelijk arsenaal. Ze tatert. Ze lacht. Ze is de zon onder een plots somber wordende hemel waarin een regenboog verschijnt aan de majestatische einder. Alom poëzie in de lucht. Op naar het culinaire slot van een prachtige dag. Vriendelijke mensen van de boerderij bereiden ons een avondmaal inclusief stukjes lomo-bieftsuk van uiteraard Peruaanse origine. Krisje had eerder samen met Delia al met smaak ingestaan voor het middageten. Deze dag was een feest inclusief gitaarmuziek met Europese en Peruaanse vingers aan de snaren. Er ging zelfs nog een heus kampvuur de rustige hemel in. We gingen relatief vroeg met 20 kilogram dekens bedekte bed de koele nacht in want de dag daar op moesten we alweer om 5u aan de slag.