Beklijvend
21 oktober 2014 - Ayacucho, Peru
20 oktober. Een oktoberdag anders dan de anderen.
En wellicht zal een 20ste oktober voor niemand voor ons nog hetzelfde zijn.
Klinkt emo. Maar dat is een understatement. Beklijvend is een betere term.
De aankomst bij DIA was bevreemdend, omwille van de hartelijke ontvangst - door een massa zingende en applaudisserende mensen - wat in het westen als bijna gênant wordt aanaard.
Maar na de professionele introductie van Joris - eindverantwoordelijke van Solid die ons een totaalbeeld gaf - en de uitleg van de verantwoordelijken van de projecten kwam zij.
Een meisje dat onverwacht zwanger werd en haar onzekerheden in het begin onzeker toelichtte. Maar toen kwam ze los.
Haar onzekerheid groeide - mee door de spontaniteit van haar tweeling - met de moment, en 1 ding werd me duidelijk: Solid werkt.
Het meisje in kwestie groeide uit tot een zelfbewuste (en vooral fiere) mama, die de tools die haar werden aangereikt met 2 handen aanpakte en intussen weet wie ze is en waar ze naartoe wil.
Na haar uiteenzetting bezochten we het crisiscentrum voor tienermoeders. Duidelijke regels, bescherming en vooral een warm nest zorgen ervoor dat deze meisjes intussen zelfzeker naar de toekomst kunnen kijken.
Na een korte tussenstop bij de kleuterschool (met en gezapig mopje van een ad rem kleuter), en de crèche bracht een pauze even rust in ons hoofd.
Onverwacht werden we individueel opgesplitst.
Ikzelf deed op straat een workshop met jonge tienermoeders. Waar de straat ophoudt en overgaat in een hobbelige hobbelweg stonden 3 meisjes klaar om na te denken en te werken rond verschillende thema's. Regen hield hun niet tegen om mee te gaan in het enthousiasme van de begeleiders.
De knuffels van de lokale Moemoe die moeite had met afdalen. De kop die vol zit,
What a story!
Love to be here :-)
En wellicht zal een 20ste oktober voor niemand voor ons nog hetzelfde zijn.
Klinkt emo. Maar dat is een understatement. Beklijvend is een betere term.
De aankomst bij DIA was bevreemdend, omwille van de hartelijke ontvangst - door een massa zingende en applaudisserende mensen - wat in het westen als bijna gênant wordt aanaard.
Maar na de professionele introductie van Joris - eindverantwoordelijke van Solid die ons een totaalbeeld gaf - en de uitleg van de verantwoordelijken van de projecten kwam zij.
Een meisje dat onverwacht zwanger werd en haar onzekerheden in het begin onzeker toelichtte. Maar toen kwam ze los.
Haar onzekerheid groeide - mee door de spontaniteit van haar tweeling - met de moment, en 1 ding werd me duidelijk: Solid werkt.
Het meisje in kwestie groeide uit tot een zelfbewuste (en vooral fiere) mama, die de tools die haar werden aangereikt met 2 handen aanpakte en intussen weet wie ze is en waar ze naartoe wil.
Na haar uiteenzetting bezochten we het crisiscentrum voor tienermoeders. Duidelijke regels, bescherming en vooral een warm nest zorgen ervoor dat deze meisjes intussen zelfzeker naar de toekomst kunnen kijken.
Na een korte tussenstop bij de kleuterschool (met en gezapig mopje van een ad rem kleuter), en de crèche bracht een pauze even rust in ons hoofd.
Onverwacht werden we individueel opgesplitst.
Ikzelf deed op straat een workshop met jonge tienermoeders. Waar de straat ophoudt en overgaat in een hobbelige hobbelweg stonden 3 meisjes klaar om na te denken en te werken rond verschillende thema's. Regen hield hun niet tegen om mee te gaan in het enthousiasme van de begeleiders.
De knuffels van de lokale Moemoe die moeite had met afdalen. De kop die vol zit,
What a story!
Love to be here :-)
